Michalina Rogowska, kl. V „a”

- Co ty tu robisz, Michale, dlaczego kradniesz swojej mamie grę? – zapytał Mieszko.

- Nie strasz mnie! To moja sprawa, poza tym kto pozwolił ci mnie śledzić? – odpowiedział zdenerwowany Michał.

- Przepraszam, nie chciałem cie wystraszyć, ja chciałem tylko pobawić się w detektywa.

- Mieszko, idź już do domu. Najlepiej, jak zrobimy sobie przerwę od spotykania się! – wykrzyczał rozzłoszczony Michał.

 

Izabella Szulc, kl. V „a”

      Nagle zobaczył jakąś dziwną skrytkę. […]

-  Może to nowy trop do mojej misji szpiegowskiej – pomyślał. […] na jego twarzy pojawił się uśmiech, trudno powiedzieć, jaka to emocja. Znalazł tam pendrive z bananem i jakiś list, a było tam napisane: „Proszę, dostarczyłem ci to, o co prosiłeś, powodzenia, obyś dostał dobrą ocenę”. Chłopiec zrobił wyraźne zdjęcie kartki, pendrive wziął ze sobą, schował go do kieszeni, a następnie poszedł do kolegi.

 

Nela Pawłowska, kl. V „a”

      Kiedy wszedłem do szafy, zauważyłem, jak Michał zaczął pobierać coś z komputera swojej mamy. Tym czymś okazała się najnowsza gra jego rodzicielki. Była programistką, a jej mobilne gry naprawdę dobre i ciekawe. […]

- Mieszku, nie musisz się martwić, poprosiłam go, żeby skopiował grę i ja przetestował – odpowiedziała mama.  […]

      Gdy o tym teraz myślę, to trochę mi głupio, gdyż mogłem zapytać o to Michała.

Bartosz Sierzputowski, kl. V „a”

- Aha… - zaczął Michał, ale usłyszeliśmy coś na korytarzu. Wyszliśmy z pokoju, a przy drzwiach stała Galareta.

- Podsłuchiwała nas – wykrzyknął chłopiec.

Galareta powiedziała, że albo poskarży się mamie, albo spełnimy jej żądania.

- Dobrze, dobrze – zgodził się mój kumpel. Ale w mgnieniu oka zjawiła się mama i Galareta jej o wszystkim powiedziała.

 

Maksymilian Uhryn, kl. V „a”

[…] przeczytałem, co było w kopercie: :Jest małe, białe i we wnętrznościach ma wskazówkę”.

- Jego zabawka ma wnętrzności, może o to chodzi – powiedziałem cichutko i wbiegłem do domu, aby zobaczyć, co jest w środku szkieletu. Był w nim pendrive, ten z grą.

- Nabraliście się – krzyknął Michał i zaczął skakać na łóżku. 
Nagle przybiegła mama i zaczęła się śmiać.

- Tak więc nie chciałeś ukraść gry. Chciałeś się pobawić w zgadywanki – rzekła i rozdała po pięć cukierków.

 

Luiza Lebioda, kl. V „b”

      Nie dokończyłem nawet rozmowy z mamą, gdy nagle poczułem, jakby coś dotykało mnie w stopę i się obudziłem.

[…] mama była zadowolona, że mam tak bujną wyobraźnię i że zrozumiałam ten sen oraz potrafię wyciągnąć z niego wnioski.

      Dzisiaj nauczyłam się, że każdy popełnia błędy, ale zawsze można je poprawić. Nieraz jest trudno przyznać się do błędu, bo serce bije jak szalone, ale warto to zrobić. Wtedy spadnie nam kamień z serca.

 

 

 

Hanna Laurukievich, kl. VI

      Dzisiaj opowiem wam bardzo interesującą historię. Zaczyna się od tego, że Mieszko chciał pobawić się w detektywa. […]

- Co ty robiłeś w mojej szafie? – zapytał Michał.

Na ich krzyki przybiegła mama Michała.

- Co się stało? – zapytała.

- On skopiował nową grę – powiedział. […]

      Okazało się, że Michał chciał sprzedać grę kolegom, aby zarobić pieniądze i kupić robota, o którym marzył. Mama ukarała chłopca, a morał z tego płynie taki, że kłamstwo ma krótkie nogi.