Legendy o Stradance

 

Izabella Szulc, kl. V „a”

„Danka i Straszyk”

    Dawno, dawno temu, w pewnej małej osadzie zwanej Tolkemit mieszkała staruszka, którą wszyscy nazywali Danka.

    Mieszkała w małej chatce z czerwonym dachem, a obok jej domu przepływała rzeka. Kobieta była znaną w okolicy zielarką i uzdrowicielką. To dzięki niej i jej ziołom osada Tolkemit przetrwała wiele różnych epidemii i chorób. W porównaniu z innymi osadami w Tolkemit żyło się bezpiecznie i zdrowo. Pewnego dnia staruszka ogłosiła, że szuka uczniów, którym mogłaby przekazać swoją ogromną wiedzę, bowiem czuła, że jej sędziwe życie dobiega końca. Wieść ta szybko rozniosła się po osadzie i okolicy. Zgłosiło się bardzo dużo chętnych osób do pobierania nauk u staruszki. Ta jednak nie chciała wyjawić swoich tajemnic byle komu, dlatego z każdym przeprowadziła poważną rozmowę i na jej podstawie wybrała jednego ucznia, Straszyka. To jemu zaufała i zdradziła swój największy sekret. Okazało się , że głównym składnikiem jej herbat, mikstur i eliksirów jest woda z rzeczki przepływającej obok jej domu. Kobieta odmawiała nad jej brzegiem specjalną formułę, która sprawiała, że woda w rzece była zaczarowana.

    Chłopiec bardzo zżył się ze staruszką, uczył się pilnie,a po jej śmierci przejął rolę miejscowego zielarza i uzdrowiciela.

    Straszyk postanowił nazwać zaczarowaną rzekę, dlatego połączył swoje imię z imieniem kobiety, która dla swojej wsi zrobiła bardzo wiele i tak powstała nazwa Stradanka. Od tej pory wszyscy posługiwali się tym mianem.

 

 

Michalina Rogowska, kl. V „a”

„Stradanka”

Dawno temu żyła sobie dziewczynka o imieniu Danka, która miała psa Straszka. Dla dziewczynki nie był on tylko wiernym psem, ale i najlepszym przyjacielem.

• Straszek, chodź idziemy na spacer! - zawołała Danka.

Piesek szczeknął i pomachał ogonem z radości.

Gdy wyszli z domu i dotarli nad rzeczkę, Danka zauważyła inne zachowanie pupila.

• Straszku, o co chodzi, dlaczego tak głośno szczekasz?  - zapytała.

         Okazało się, że szybko topniejący śnieg spowodował, iż z okolicznych lasów woda zaczęła spływać w kierunku miasta. Koryto rzeki mocno przybrało, podtapiało ulice i pobliskie domy.

Dziewczynka była przestraszona, lecz dzięki jej szybkiej reakcji zdążyła ostrzec mieszkańców, którzy zdołali uratować siebie i swój dobytek. Mieszkańcy byli wdzięczni Dance i jej pomocnikowi.

Od tamtej pory na cześć bohaterskiego czynu przyjaciół rzekę nazwano STRADANKA.