Opowiadanie inspirowane „Kamieniami na szaniec” Aleksandra Kamińskiego – fragmenty najlepszych prac  uczniów z klasy VIII („Mistrz Lekkiego Pióra 2021/2022” – pierwsze zadanie konkursowe)

Emilia Daczkowska (13/18 p.)

     Tego dnia wyjątkowo dużo było zadanej pracy domowej, jednak ja nie mogłam się skupić. Miałam wrażenie, że stanie się coś złego. Właśnie wtedy usłyszałam szybki bieg po schodach i głośne pukanie do drzwi. Z niepokojem je otworzyłam. Stał tam bardzo zdenerwowany chłopiec, chciał coś powiedzieć, ale nic nie zrozumiała, dlatego zaprosiłam go do środka.

Oliwia Cymańska (12/18 p.)

     Dzięki radom i opowieściom Jana Bytnara zyskałam nowego przyjaciela. W życiu miałam ich wielu, lecz ten czworonożny zwierzak skradł moje serce. I zrozumiałam, że nie tylko człowiek może być najlepszym przyjacielem, który nie zawiedzie i można zawsze na nim polegać. Może obdarzyć nas całą swoją miłością.

Patrycja Niewiadomska (12/18 p.)

     Pewnego letniego popołudnia, idąc przez park, zderzyłam się z kimś. Najpierw ogarnęła mnie złość, nachyliłam się i zaczęłam zbierać kartki rozrzucone po całej alejce. Zerknęłam na zegarek i uświadomiłam sobie, iż spóźniłam się na autobus. Gdy podniosłam głowę, ujrzałam mężczyznę. Miał rudawe włosy, był szczupły. Jedyne, co widniało na jego twarzy, to szeroki uśmiech. Na mojej twarzy pojawiło się zakłopotanie […].

Julia Ciszewska (11/18 p.)

     Pewnego dnia przechodziłam koło Arsenału. Niemieckie samochody jak zwykle przejeżdżały obok. Zdziwiła mnie jedna rzecz, pomiędzy nimi jechał furgon. Nagle w jego stronę poleciała butelka z paliwem. Spanikowana uciekłam między budynki. Słysząc strzały i krzyki, byłam zaciekawiona, co się dzieje, więc obserwowałam. Z pojazdu ludzie wynosili rudawego mężczyznę, zaczęli uciekać. Większość z nich została, strzelając do niemieckich żołnierzy.

Aniela Podborowska (11/18 p.)

     Bardzo mi się dłużyło, lecz w końcu, gdy wybiła godzina siedemnasta, pobiegłem na miejsce spotkania. Nie spodziewałem się aż tylu osób, naliczyłem z trzydziestu młodych ochotników. Spotkałem Jana Bytnara („Rudego”), od razu się uśmiechnąłem, biła od niego pozytywna energia, którą obdarzał wszystkich wokół. Od początku czułem się w towarzystwie chłopców bardzo swobodnie, mogłem się otworzyć […].